آنچه لباس و یا تن پوش زنان کنگی را زیبایی می‌بخشد نقش و طرح و رنگ است و پیراهن زنان کنگی گاه بلند تا مچ پا و گاه تا زیر زانو میرسد. موضوع حائز اهمیت در لباس زنان هرمزگان نوع پارچه و رنگ ان است که جنس پارچه هایی که برای پیراهن‌های زنانه انتخاب می‌شود به علت گرمای هوا معمولا سبک و نازک است تا جریان هوا را به راحتی از میان آن عبور دهد همچنین در انتخاب رنگ لباس از رنگ هایی مانند آبی بنفش صورتی و سبز بیشتر استفاده می شد. لباس محلی بانوان بندر کنگ خاص و منحصر به فرد است لباسی که به گفته برخی محققین بی شباهت به لباس‌های هندی و عربی نیست گرچه نمیتوان به صورت دقیق این گفته‌ها را تایید کرد.
زیرا آنچه این شباهت را نشان می دهد زری دوزی و مشابهت زیور الات این منطقه با کشور هندوستان و یا طرح لباس بندری با لباس مردم امارات است با توجه به این مسئله که قدمت لباس بندری از تاریخ به وجود آمدن امارات بیشتر است و گمان می‌رود رفت و آمد بازرگانان و تجار عرب و هندی و ایرانی به این مناطق باعث تاثیر پذیری از این فرهنگ‌ها شده است، اما با این حال همچنان لباس زیبای زنان کنگی برای خود گویای زبان فرهنگ و داب و سنن خاص این منطقه است که در دل خود تاریخ و داستان‌های ناگفته بسیاری دارد.
چادر بندری یکی از زیباترین چادرها در سراسر کشور محسوب می‌شودکه در بندر کنگ نیز از این چادر همانند دیگر نقاط استان هرمزگان استفاده می شود.طرح رنگ و نوع پارچه منحصر بفرد این چادر زیبایی خاصی را برای انها به وجود آورده است. بیشتر چادرها به رنگ‌های قهوه ای خردلی ،خاکستری مایل به آبی است که اغلب انها از کشورهای عربی، هند و پاکستان وارد ایران می‌شود.
تزئینات دمپای شلوارها بسته به سلیقه محلی و نه شرایط آب و هوایی متفاوت است. شلوارهای هرمزگان دارای دمپای تنگ تا زانو میباشد و در ناحیه کمر و پایین گشاد می‌شود و قسمت مچ پا به سمت داخل را بوسیله زیپ یا دکمه می‌بیندند. در پوشاک بانوان هرمزگان ملحقاتی وجود دارد که علاوه بر جنبه تزئینی جنبه کاربردی نیز دارد از مهمترین این ملحقات برقع است که نوعی حجاب نیز محسوب می‌شود.
مردان کنگی نیز بیشتر از لباس بلند که در قدیم در بندرکنگ به آن «جومه بلند» می‌گفتند، استفاده می کردند.
این لباس از چند نوع پارچه نازک و ضخیم می‌دوختند و در آن دوره که مردم پایبند سنت‌های گذشته بودند سعی می‌کردند که از نظر پوشش، خود را همیشه با لباس بلند و تمیز که شایسته باشد، بپوشانند.
ناخداها، ملوانان و صیادان نیز۲ نوع پیراهن مخصوص مهمانی و کار داشتند، لباس مهمانی (پلوخوری) به طور معمول از رنگ سفید و حریر یا ململ نازک درجه یک انتخاب می‌کردند و برای کار نیز پیراهن بلند بود و ملوانان در هنگام زمستان برای کارکردن از پارچه‌های کلفت با رنگ های تیره استفاده می‌کردند و در تابستان از لباس های رنگ روشن و به خصوص از رنگ سفید استفاده می کردند.
پوشش زنان و مردان بندر تاریخی کنگ هنری است که از دیر باز در این منطقه با گذشت زمان دست خوش تغییر و تحول نشده و این هنر همچنان نشانگر و زبان گویای فرهنگ این منطقه است و البته زیبایی منحصر بفردش دلیل خوبی است که همچنان این لباس در حال استفاده است و هیچگاه کهنه نخواهد شد.
